Круг

 

Се започнува од една точка чекорејќи по осветлената линија

понорот на сиот вртлог повторно те зема од дното

угоре кон самиот почеток,

и назад.

 

И да се тргне во обратна насока,

со земени чекори за напред,

како сила од некаков внатрешен бран нѐ влече назад,

повторно од истиот неиздржлив крај.

 

Проѕирната оптика и темниот фокус вгнезден во неа

само го примаат она што на окото му треба,

но залудно и недоволно.

 

Линиите се веќе предодредени и се што проаѓа низ нив,

сиот тој огнен прстен што ги гори нервите од нашите зеници

дозволува живот онолку колку што трае призорот

на белиот светлосен жар.

 

И тогаш,

се осветлува темнината во дното на нашите души

и сиот јад е видлив и овековечен

како мртви мурални силуети на стариот излитен ѕид.

 

Неизвесност е да се помисли дека чекорејќи кон некаква неизвесност

ќе нѐ оттргне од тркалезната патека.